żegnać

żegnać
{{stl_3}}żegnać {{/stl_3}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}ʒɛgnaʨ̑{{/stl_7}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_31}}I. {{/stl_31}}{{stl_4}}<{{/stl_4}}{{stl_37}}perf {{/stl_37}}{{stl_8}}po-{{/stl_8}}{{stl_4}}> {{/stl_4}}{{stl_26}}vt {{/stl_26}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_22}}\żegnać kogoś {{/stl_22}}{{stl_14}}jdn verabschieden {{/stl_14}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_22}}żegnaj! {{/stl_22}}{{stl_14}}leb wohl!{{/stl_14}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_14}}ade! {{/stl_14}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_31}}II. {{/stl_31}}{{stl_26}}vr {{/stl_26}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_11}}1) {{/stl_11}}{{stl_4}}<{{/stl_4}}{{stl_37}}perf {{/stl_37}}{{stl_8}}po-{{/stl_8}}{{stl_4}}> {{/stl_4}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_13}}rozstając się{{/stl_13}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_22}}\żegnać się z kimś {{/stl_22}}{{stl_14}}sich {{/stl_14}}{{stl_53}}+akk{{/stl_53}}{{stl_4}} {{/stl_4}}{{stl_14}}von jdm verabschieden{{/stl_14}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_14}}von jdm Abschied nehmen {{/stl_14}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_11}}2) {{/stl_11}}{{stl_4}}<{{/stl_4}}{{stl_37}}perf {{/stl_37}}{{stl_8}}prze-{{/stl_8}}{{stl_4}}> {{/stl_4}}{{stl_12}}rel {{/stl_12}}{{stl_14}}sich {{/stl_14}}{{stl_53}}+akk {{/stl_53}}{{stl_14}}bekreuzigen {{/stl_14}}

Nowy słownik polsko-niemiecki. 2014.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • żegnać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, żegnaćam, żegnaća, żegnaćają, żegnaćany {{/stl 8}}– pożegnać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rozstając się z kimś, kto odjeżdża albo od kogo się… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zegnać — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zganiać I {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • żegnać — ndk I, żegnaćam, żegnaćasz, żegnaćają, żegnaćaj, żegnaćał, żegnaćany 1. «zachowywać się wobec kogoś, kto odchodzi, odjeżdża, z kim się rozstajemy, w sposób zgodny ze zwyczajowymi formami towarzyskimi i ustalony społecznym konwenansem, np.… …   Słownik języka polskiego

  • zegnać — dk I, zegnaćgnam, zegnaćgnasz, zegnaćgnają, zegnaćgnaj, zegnaćgnał, zegnaćgnany zgonić dk VIa, zegnaćnię, zegnaćnisz, zgoń, zegnaćnił, zegnaćniony zganiać ndk I, zegnaćam, zegnaćasz, zegnaćają, zegnaćaj, zegnaćał, zegnaćany 1. «goniąc zgromadzić …   Słownik języka polskiego

  • żegnać się — I – pożegnać się {{/stl 13}}{{stl 7}} żegnać kogoś lub coś, rozstawać się z kimś lub czymś; rozłączać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Żegnać się z bliskimi. Pożegnać się z gospodarzami.{{/stl 10}}{{stl 18}}ZOB. {{/stl 18}}{{stl 10}}żegnać się –… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • żegnać się — podn. Żegnać się ze światem, z życiem «umierać»: Gdy statek wszedł w ubogie obszary oceanu, gdzie połowy przestały dawać rezultat, rozpoczął się głód. Wkrótce dołączyła się do niego męka pragnienia. Kolejno, w trudnych do opisania mękach,… …   Słownik frazeologiczny

  • zgonić — → zegnać …   Słownik języka polskiego

  • pozganiać — dk I, pozganiaćam, pozganiaćasz, pozganiaćają, pozganiaćaj, pozganiaćał, pozganiaćany 1. «zegnać, wygonić skądś wiele zwierząt (potocznie: ludzi)» Pozganiać muchy ze stołu. Pozganiać dzieci z trawnika. 2. «zegnać, spędzić razem wiele zwierząt… …   Słownik języka polskiego

  • błogosławić — ndk VIa, błogosławićwię, błogosławićwisz, błogosławićaw, błogosławićwił, błogosławićwiony 1. «udzielać błogosławieństwa: żegnać krzyżem, znakiem krzyża» Błogosławić młodą parę. 2. «wyrażać wdzięczność za coś, zadowolenie z czegoś; pochwalać»… …   Słownik języka polskiego

  • ceremonialnie — przysłów. od ceremonialny (zwykle w zn. 2) Witać się, żegnać się, kłaniać się ceremonialnie …   Słownik języka polskiego

  • demonstracyjnie — przysłów. od demonstracyjny Demonstracyjnie witać, żegnać kogoś …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”